υπογένειος

-α, -ο / ὑπογένειος, -ον, ΝΜΑ

1. αυτός που βρίσκεται στο κάτω μέρος τού πιγουνιού, υπογνάθιος («ὑπογένειοι τρίχες», Ιωάνν. Χρυσ.)

2. το ουδ. ως ουσ. το υπογένειο(ν)

μικρό γένι στην άκρη τού πιγουνιού

μσν.

το ουδ. ως ουσ. είδος κοσμήματος τής κεφαλής τού αλόγου.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπ(ο)-* + -γένειος < γένειον].